IMG_9162

7 amordad: Amordadgan

امردادگان به شما شاد، فرخنده و ایدون باد

پنجمين ماهِ گاهشمار ايرانى امرداد نام دارد. مرداد به ماناى مُردنى و نيستى و امرداد به ماناى بى مرگى و جاودانگى است. در داده هاى تاريخى براى نمونه بُنْ دَهِش مى خوانيم كه امردادِ بى مرگ، سَروَرِ رستنى هاى بى شمار است. آنها را رويانَد و رَمِه ى گوسفندان را افزايد چراكه همه ى دام ها از او خورند و زيست كنند و اگر كسى روستنى ها را بيازارد آنگاه امرداد آزُرده شود.

با اين رويكرد كه امرداد نگهبان روستنى هاى روى زمين و خويشكارِ خُرمى و سرسبزى آنهاست و نُمادِ جاودانگى و بى مرگى و جوانىِ هميشگى به شمار مى آيد، مسعود سعدِ سلمان، چَكامه سُرا، مى سُرايد:

روزِ امرداد مُژده داد بدان
كه جهان شد به طبع، باز جوان

و همچنين مى سُرايد:

امرداد مه است سخت خُرم
مى نوش پَياپَى و دَمادَم

پس از بهمن، ارديبهشت، شهريور، اسپند و خرداد، امرداد آخرين ابرفرشته يا امشاسپند در جهان بينى ايرانى است. اسپند، خرداد و امرداد گروهِ سه گانهِ امشاسپندانْ بانوانْ را سامان مى دهند. در ادبيات ايران زمين خرداد و امرداد بيشتر در كنار هم آمده اند. خرداد نُمادِ رَسايىِ اهورامزدا، خوش زيستى و نگهدار آب هاست. اين دو در كنارِ هم، خرداد و امرداد، خوش زيستىِ ديرپا يا خوش زيستىِ هميشگى هستند كه از آب ها و روستنى ها پاسدارى كرده به يارىِ مردمان مى آيند و بر تشنگى و گُرسنِگى چيره مى شوند. از آنجايى كه در فرهنگ كشاورزى نيازِ به آب و رسيدِگى به روستنى ها و دام ها در گرماى تابستان سرنوشت ساز است، وجودِ امرداد در اين دوره از زمان هاى دوازده گانه سال، نقشِ مهمى در جهان بينى ايرانى پيدا كرده است

در آثارالباقيه نوشتهِ ابوريحان بيرونى مى خوانيم كه امردادماه كه روزِ هفتمِ آن امرداد روز هست، آن روز را به انگيزه پيش آمدن دو نام با هم، جشن مى گيرند. در جشن امرداد يا امردادگان، از آنجايى كه اين ابرفرشته، اين امشاسپند، نگهبانِ روستنى هاست، جشن را در باغ ها و در كنار چشمه ها انجام مى دهند و همچون امرداد به رويش، خُرمى و سرسبزىِ روستنى ها مى پردازند

ابوريحان بيرونى

گفته مى شود كه هر يك از فروزه هاى دوازده گانه كه جشن هاى هم نامىِ روز و ماه براى گرامى داشتِ آنها برگزار مى شود، گل ويژه يى دارد. گل ويژهِ امرداد، چمبك (زَنْبَقْ) هست، يكى از گل هاى زيباى جهان كه در سَدها گونه در نيم كرهِ شمالى پراكنده اند. گل زنبق داراى شش گلپوش كه سه گلبرگ ايستاده و به نام درفش و سه كاسبرگ آويزان كه به نام آويز خوانده مى شود هست. شمارى از زنبق ها كركى هستند، برگ هاى آنها خنجرمانند هستند و در جاهاى گرم، هميشه سبز هستند. رنگ آنها بنفش، زرد، سُرخ و صورتى است. گلدِهى در پايانِ بهار و آغاز تابستان است و چه بسا دوبار در سال، در بهار و پائيز، گل بدهند. از ديگر گونه هاى زنبق مى شود از زنبق ريش دار، زنبق بى ريش و زنبق تاجدار نام برد كه هر كدام زيبايى خودش را دارند

زنبق ایرانی بر جلد مجله گیاه‌شناسی بریتانیا، جلد اول، ۱۷۹۲ میلادی

با شادباش هاى ويژه به فراخورِ فرارسيدنِ جشن امرداد، امردادگان، براى همه شما آرزوى امردادى گلگون مى كنم. همچون امرداد ديرپا و جاودانه باشيم.

امردادگان به شما شاد، فرخنده و ایدون باد
بهمن چهل امیرانی

این نامه را پسندیدید؟
اگر آن را پسندیدید و دوست دارید برای آینده جامعه خود گامی کوچک، بدونِ هزینه و سازنده بردارید این نامه را برای دوستان و آشنایانِ خود بفرستید
با سپاس

Feel Free to Comment:

Amordad امرداد
Leo
Month 5 of 12
July 23 - August 22

امردادگان
جشن  ديرپايى و جاودانگى
به ایرانیان و جهانیان فرخنده باد