زمان انتخاب – نگاهی دوباره به هفتم آبان ١٣٩٥
در این برنامه به مناسبت دستگیری عده ای از شرکت کنندگان مراسم هفتم آبان، مهدی آقازمانی نگاه دوباره ای به این روز و تأثیر آن بر رژیم دارد.
مهمان برنامه: بهمن چهل امیرانی

انتشار یک ویدئوی کوتاه از رقص گروهی از مسافران ایرانی‌تبار پرواز ایر‌آسیا از تهران به مقصد کوآلالامپور با توجه مخاطبان رسانه‌های مختلف روبرو شده است. در این ویدئوی کوتاه که یکی از خدمه پرواز آن‌ را منتشر کرده، گروهی از مسافران ایرانی تبار با مهمانداران مالزیایی پرواز در حال رقص هستند.

در ویدئویی که برای اولین بار و تنها ساعاتی پس از ضبط، یکی از خدمه پرواز آنرا در عصرگاه روز سه شنبه 6 دسامبر 2016  با عنوان شادترین پرواز ایرانی، منتشر کرده است، گروهی از مسافران ایرانی به محض پخش یک ترانه شاد از حامد همایون خواننده نوظهور داخلی به رقص بر می‌خیزند که این کار آنها با همراهی چند تن از مهمانداران و خدمه پرواز مالزیایی روبرو می‌شود.

این ویدئو به سرعت در میان مخاطبان شبکه‌های اجتماعی دست به دست شده و تنها در ساعات نخستین انتشار خود به دفعات به اشتراک گذاشته می‌شود. هواپیمایی ایر آسیا که این ویدئو در کابین یکی از هواپیماهای آن ضبط شده است نیز از این ویدئو استقبال کرده و رفتار شاد خدمه پرواز را مورد ستایش قرار داده است.

این در حالی است رقص در مجامع و اماکن عمومی در ایران ممنوع است و همچنین حفظ حجاب نیز برای زنان اجباری است. از همین رو در سال‌های اخیر و در اکثر پروازهایی که خصوصا به مقاصد توریستی، فرودگاه‌های ایران را ترک می‌کنند، به محض خروج هواپیما از حریم هوایی ایران، مسافران ضمن کنار گذاشتن حجاب اجباری، به شادی و رقص می‌پردازند.

برخی کارشناسان علوم اجتماعی این رویه نوظهور را نوعی اعتراض مردم به سرکوب سازمان یافته آزادی‌های مدنی شان در ایران به وسیله حکومت قلمداد می‌کنند

خبرگزاری ایرانشهر

این صدا و سیمای ماست
اگر یک نفر توی آمریکا ، سوریه ، انگلیس ، بحرین و... کشته شود صدبار در روز نشان خواهد داد
اما اگه ۱۹ سرباز توی ایران کشته شود سکوت میکند

مانند صدا و سیما نباشیم

به فراخور فرارسیدن سی و هفتمین سالگرد رویداد ۲۲ بهمن ۱۳۵۷

سى و هفت سال پيــش ، زنى متاهل  بود به نام ایران خانم . او همه چيز داشت ، ثروت ، زيبايى ، غرور  ... و نگاهی نافذ و تو دل برو و موهایی بلند و چون شب سیاه  تا اينکه در يکی از خيابان هاى تهران با پسرى به نام بهمن آشنا شد . جوانى ماجراجو و در ظاهر جــذاب  و با افکــار نو . بهمن هميشه به اون می گفت : تو همه چيز دارى ولى تا وقتى آزاد نباشى هيچ چیز ندارى . تو وابسته ای ؛ دل بسته ای؛ خودت نیستی و همیشه
کلمه مبهم آزادى را روى ديوار خانه ی او می نوشت و قلب او را به تپش میانداخت . او آن روز ها جوان بود و به دنبال تجربه هاى تازه ، تصميم گرفت با بهمن همراه شود و به چيزى برسد که فکر می کرد ندارد . در نهايت در زمستانى سرد پس از آنکه شوهرش از او ناامید شد و برای همیشه او را ترک کرد او و بهمن به هم رسيدند و ازدواجشان را در روز بيست و دوم  همان ماه جشن گرفتند . کوتاه که بگويم هرچه از زندگیشان که  می گذشت بهمن وعدههايش را فراموش می کرد ، اينکه چه بپوشد ، چه بنوشد و  حتی چطور زندگى کنم را بهمن تعيين می کرد؛ دستِ بزن هم پيدا کرده بود و او جز آه ؛ جرات اعتراض نداشت . حالا پس از سى و هفت سال او زنى نااميد و  درمانده  و با نگاهی خسته شده بود و همسایگانش که زمانی با حسرت و احترام به او نگاه می کردند به او لبخند تمسخر می زدند و خیره نگاهش میکردند . درحالیکه بهمن سعی می کرد در میان بغض و اندوه او ، هرسال سالگرد ازدواجشان را با شکوه تر جشن بگیرد و خود را خوشبخت و سعادتمند جلوه دهد . بارها با خودش میگويد اگر من قبل از بهمن آزاد نبودم چطور میتوانستم با بهمن ازدواج  کنم؟ امروز از او دخترى مانده است به نام بهار . به بهار میگويد  هيچگاه  فريب هيچ بهمن و زمستانى رانخورد . به او ميگويد آزادى وقتيست که میتوانى از بودنت لذت ببری و امید به آینده داشته باشی و لبخند واقعی بر گونه هایت جلوه گری کند و فراموش نکن که  هيچگاه براى رسيدن به روشنايى اندک ماه ، خورشيدت را نفروشی ... ا

میدان شهياد (آزادی) ١٣٥٧؛جمعیت تهران ٤ میلیون

میدان شهياد (آزادی) امروز ٢٢بهمن ١٣٩٤؛ جمعیت تهران ١٢میلیون

چه کسی در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ سرنگون شد؟ ا