Espendgan, 29th day of the Bahman

اسپندگان
جشن ستایش زمین و زن
به ایرانیان و جهانیان فرخنده باد

بیست و نهم بهمن ماه برابر با دوازدهمین و واپسین جشن ماهانهِ ایرانیان (روز اسپند از ماه اسپند) اسفندگان یا اسپندگان یا سپندارمذگان یا جشن مژده گیران فرخنده باد که به گواهیِ آثارالباقیه از ابوریحان بیرونی روز بزرگداشت زمین و زن می باشد. واژهِ اوستایی «سْپِنـْـتـَه آرَمَئیتی» از دو بخش «سپِنتَه» یا «سپند» به مانک پاک (مقدس) و «آرَمَئیتی» به مانک فروتنی و بردباری است. این دو در کنار هم می شود«فروتنی ِپاک». این واژه در پهلوی «سپندارمت» و در پارسی «سپندارمذ» و «اسفندارمذ» و «اسپند» و «اسفند» شده‏ است. از آنجایی که زمین زشت و زیبا را به یک چشم می بیند و با فروتنی زیست را همچون مادر در دامن خود می پروراند و خود در پاک نگهداشتن آن می کوشد اسپندارمذ همچون یک زن، یک مادر، یک فروتن پاک (مقدس) پنداشته شده است. در این جهان بینی مردان ایرانی در این روز زیباترین روز سال را برای دلبر خود فراهم می کنند، او را بر تخت شهبانویی نشانده، به او همه زیبایی ها را پیشکش می کنند. بشود که با او به سوی هفت آسمان پرواز کنند. بشود که با هم شاد و سرخوش باشند. بشود که در کنار هم تا پایان زمان عشق بازی کنند

با این همه، ای قلب دربدر
از یاد مبر
که ما
> من و تو <
عشق را رعایت کرده ایم
از یاد مبر
که ما
> من و تو <
انسان را
رعایت کرده ایم
خود اگر شاهکار خدا بود
یا نبود 
                                                                                شاملو

اینک زمین را میستاییم؛
زمینی که ما را در بر گرفته است
ای اَهورامَزدا 
زنان را میستاییم
زنانی را که از آن تو به شمار آیند
و از بهترین اَشَه برخوردارند، میستاییم 

( اوستا - یسنا ۳۸ - بند )

به فراخور فرارسیدن بیست و نهم بهمن و جشن اسپندگان